มนุษย์เราเกิดมาพร้อมกับสันดานดิบ (Id) ติดตัวมาตั้งแต่เกิดสันดานดิบคือ ความก้าวร้าว เห็นแก่ตัว อาแต่ได้ หน้าด้าน พร้อมจะทำทุกอย่างเพื่อให้ตัวเองรอดหรือมีความสุข โดยไม่เกรงกลัวต่อสิ่งใด ๆ ทั้งนั้น เมื่อมนุษย์เป็นเด็กทารกจะใช้สันดานดิบเรียกร้องจากพ่อแม่ทุกอย่างที่ต้องการ ซึ่งเป็นธรรมชาติที่มนุษย์ผู้ใหญ่จะยินยอมตามใจทุกอย่าง
การได้ทุกอย่างที่ต้องการจะติดตัวมาจนโตขึ้นจากทารกกลายเป็นเด็กดี ซึ่งเด็กหลายคนไม่ได้รับการอบรมให้ควบคุมความต้องการแบบนี้ ยังคิดว่าตนเองต้องได้ทุกอย่างที่ต้องการจนก่อให้เกิดปัญหาตั้งแต่ในครอบครัว ลามสู่สังคม และกลายเป็นปัญหาระดับชาติได้
พ่อแม่และผู้ใหญ่ในสังคมจึงต้องพายามพัฒนาให้เด็กมีสันดานดิบน้อยลง ลดความเห็นแก่ตัว เอาแต่ได้ ก้าวร้าว ดังที่เห็น ๆ กันอยู่มากมายทุกวันนี้ ควรสอนให้เขารู้จักคำว่า “ตัวตน” และ “เหตุผล” รู้จักการให้และการรับ เด็กก็จะเริ่มพัฒนาไปสู่สภาวะการมีเหตุผลและมีตัวตน ถ้าได้รับการอบรมสั่งสอน
ซึ่งจะต้องมีการอบรมสั่งสอนต่อเนื่องอย่างเหมาะสมจึงจะเกิดคุณธรรมหรือความดีได้ ความฉลาดทางคุณธรรมนั้น คือความฉลาดต้องการที่จะทำความดีมีคุณธรรมอย่างต่อเนื่อง ซึ่งเป็นสิ่งจำเป็นที่ควรปลูกฝังให้ผู้เรียนและเด็ก ๆ ทุกคน
