อิทธิพลของลิ้น

ลิ้นเป็นอวัยวะเล็กๆ ในร่างกายของคนเราที่สำคัญยิ่ง ลิ้น(การพูด)สามารถนำความสุขมาให้ผู้พูด ในทางกลับกัน ลิ้น(การพูด)ก็สามารถทำเรื่องเดือดร้อนให้ผู้พูดได้เช่นกัน

ในอดีตมีพระเซนรูปหนึ่ง เขามีศิษย์เกียจคร้านเอาแต่นอนหลับทั้งวัน วันหนึ่งศิษย์ผู้นี้นอนจนสายก็ยังไม่ตื่น ทำให้พระเซนไม่พอใจ จึงต่อว่าลูกศิษย์ว่า "เวลาสายขนาดนี้ ตะวันส่องจนแม้แต่ฝูงเต่ายังพากันคลานออกนอกบึงบัวมารับแสงแดดกันหมดแล้ว เหตุใดตัวเจ้ากลับมัวแต่นอนอยู่ได้"

เวลาเดียวกันนั้นเอง บริเวณใกล้เคียงมีคนผู้หนึ่งที่กำลังต้องการจับเต่าไปแกงเป็นยาให้มารดาซึ่งกำลังป่วยรับประทาน เมื่อได้ฟังพระเซนบอกว่ามีเต่าออกมาจากบึง จึงได้รีบไปจับเต่ามาเชือดจากนั้นนำเนื้อมาปรุงเป็นแกงเต่า ทั้งยังแบ่งแกงเต่ามาให้พระเซนเพื่อแสดงความขอบคุณที่ชี้ทางให้อีกด้วย

ความรัก กับ ความหลง

ความรัก กับ ความหลง มันต่างกัน?

ความรัก ค่อยๆ ก่อตัวขึ้นอย่างช้าๆ : ความหลง เกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว

ความรัก อดทนต่อกันและกันเสมอ : ความหลง กระทำไปตามอารมณ์


ความรัก ทำสิ่งดีๆ ให้กัน : ความหลง ทำสิ่งดีๆ ให้ตัวเอง

ความรัก ไม่คิดถึงตัวเองฝ่ายเดียว : ความหลง คิดถึงแต่ตัวเอง เรียกร้องแต่สิ่งที่ตัวเองต้องการ

ไม่เปียกปอนหนึ่งคน

คราหนึ่ง อาจารย์เซนเรียกศิษย์สามคนมาพบ จากนั้นเขียนบทกวีขึ้นบทหนึ่ง ความว่า "พิรุณโปรยปราย สองคนก้าวย่าง ไม่เปียกปอนหนึ่งคน" จากนั้นจึงเอ่ยถามเหล่าศิษย์ว่า "พวกเจ้ามีความคิดเห็นอย่างไรกับกวีบทนี้ เหตุใดจึง "ไม่เปียกปอนหนึ่งคน" จงลองตอบออกมาดู"

ศิษย์คนแรกกล่าวตอบว่า "สองคนเดินอยู่ท่ามกลางฝนแต่คนหนึ่งไม่เปียกฝน เหตุผลง่ายดายยิ่ง นั่นย่อมเป็นเพราะคนผู้นั้นต้องสวมใส่เสื้อกันฝนอย่างแน่นอน"

แน่ใจแล้วหรือ

   หญิงสาวท่าทางกระฉับกระเฉงและมั่นใจ คนหนึ่งนั่งอยู่ในห้องพักผู้โดยสารของสนามบิน เธอนั่งไขว่ห้าง ก้มหน้าอ่านหนังสือและเสียบหูฟังเพลงจากไอพอด ข้างตัวมีถุงคุกกี้วางอยู่และเธอหยิบกินอย่างเพลิดเพลิน เวลาผ่านไประยะหนึ่ง เธอเริ่มรู้สึกว่า ชายที่นั่งติดกับเธอก็เอื้อมมือมาหยิบคุกกี้ในถุงนี้ด้วย
“คนอะไรไม่มีมารยาท” 
    เธอคิดในใจ แล้วหันไปมองหน้าเขา---เขามองกลับมาแล้วยิ้มให้ เธอรู้สึกไม่พอใจมาก แต่---อย่าไปยุ่งด้วยดีกว่า

ผัวะ ผัวะ ผัวะ

ท่านรินไซได้ไปเป็นศิษย์ของท่านฮวงโปอยู่ 3 ปี ได้ศึกษาพระธรรมวินัยและข้อปฏิบัติอย่างเคร่งครัด วันหนึ่งเพื่อนของท่านให้ไปถามท่านอาจารย์ฮวงโปว่า
"แก่นแท้ของพระพุทธศาสนาคืออะไร ?"

คำตอบที่ท่านได้รับก็คือ ถูกท่านฮวงโปตีด้วยไม้เท้า 3 ทีโดยไม่อธิบายอะไรเลยท่านรินไซน้อยใจจึงคิดจะลาไปยังสำนักอื่น ท่านฮวงโปจึงแนะนำให้ไปหาพระอาจารย์ต้ายู้ซึ่งอยู่ริมแม่น้ำเคาอัน ท่านต้ายู้พอทราบเรื่องราวทั้งหมด จึงบอกกับท่านรินไซว่า
"ที่ท่านฮวงโปตีเจ้านั้น ก็เพื่อปลดเปลื้องเจ้าให้ออกจากความทุกข์ต่างหากเล่า"

ไม้จันทน์อยู่ที่ไหน

   ชายคนหนึ่งต้องการไม้จันทน์มาก เขาได้ยินมาว่าไม้จันทน์นั้นมีกลิ่นหอม จึงเดินเข้าไปในป่าเพื่อเสาะหาไม้ชนิดนี้ เขาพบคนตัดไม้แล้วกล่าวว่า

“ฉันกำลังหาไม้จันทน์อยู่ ท่านช่วยหาอีกแรงได้ไหม เพราะท่านน่าจะรู้จักป่าแห่งนี้ดี”

คนตัดไม้ตอบว่า

“ไม้จันทน์น่ะหรือ ฉันรู้จัก แต่วันนี้ค่ำเกินไปเสียแล้ว คืนนี้เธอช่วยฉันทำงานเล็กๆ น้อยๆก่อนแล้วกัน แล้วพรุ่งนี้เราจะไปหาด้วยกัน”

เจ้าโง่

ลูกศิษย์คนหนึ่งเคยถามอาจารย์ชิยาม่าว่า

" การตะโกนของนิกายรินไซ กับไม้ตะพดของนิกายโทคูโนยาม่ามันหมายถึงอะไรกันครับ"

อาจารย์ตอบว่า " เธอลองไปตะโกนดูเองสิ "

ว่าแล้วอาจารย์ก็ตะโกนใส่ลูกศิษย์ เสียงดังลั่นว่า " เจ้าโง่ "

ฮยากุโจและหมาป่า

เมื่อใดที่ท่านฮยากุโจไขปริศนาเซน จะมีชายชราร่วมฟังอยู่ในหมู่สงฆ์ด้วย และจะกลับพร้อมกับเหล่าพระสงฆ์ แต่วันหนึ่ง เขายังรออยู่ ท่านอาจารย์จึงถามว่า “เธอเป็นใคร?” ชายชราจึงตอบว่า “กระผมไม่ใช่มนุษย์ ในอดีตสมัยของกัสสปพุทธเจ้า กระผมเป็นประธานสงฆ์ของวัดนี้

ครั้งหนึ่งมีพระองค์หนึ่งถามว่า “ผู้ตรัสรู้แล้วตกอยู่ภายใต้กฎแห่งเหตุและผลหรือไม่?” กระผมตอบว่า “ไม่”
เพราะคำตอบนี้ กระผมต้องกลายเป็นหมาป่าอยู่ ๕๐๐ ชาติ ได้โปรดช่วยกระผมด้วย โปรดพูดแก้ชะตาของกระผม
ช่วยกระผมให้พ้นจากร่างหมาป่าด้วยเถิด” แล้วชายชราจึงพูดกับท่านฮยากุโจว่า

ชาวนาซื้อที่ดิน

คนผู้หนึ่ง เอ่ยถามอาจารย์เซนว่า
"สิ่งใดน่ากลัวที่สุดในโลก?"

อาจารย์เซนตอบว่า "ความอยาก"

คนผู้นั้นยังคงไม่เข้าใจ อาจารย์เซนจึงเล่าเรื่องๆ หนึ่งให้เขาฟัง ใจความดังนี้
"ยังมีชาวนาผู้หนึ่ง ต้องการหาซื้อที่ดินสักหนึ่งผืน เขาได้ยินมาว่ามีคนต้องการขายจึงได้เดินทางไปพบเพื่อติดต่อขอซื้อ เมื่อไปถึง ชาวนาจึงได้เอ่ยถามคนผู้นั้นว่า "ที่ดินของท่านขายอย่างไร?"

ผู้ที่ต้องการขายที่ดินตอบว่า "ขอเพียงท่านมอบเงินให้ข้า 1000 ตำลึงเท่านั้นจากนั้นให้เวลาท่านหนึ่งวันเต็มๆ นับจากพระอาทิตย์ขึ้น จนกระทั่งพระอาทิตย์ตกให้ท่านออกเดินเท้าไปรอบๆ ที่ดิน หากท่านสามารถ
เดินวนไปได้ไกลเท่าไหร่ ที่ดินเหล่านั้นล้วนนับเป็นของท่าน แต่หากว่าท่านเดินทางกลับมายังจุดเริ่มต้นไม่ทันพระอาทิตย์ตกดินท่านจะไม่ได้ที่ดินแม้แต่ตารางนิ้วเดียว"

อะไรคือคำสั่งสอนที่พูดไม่ได้

พระรูปหนึ่งถามอาจารย์มาจู่ว่า

" ผมอยากให้อาจารย์สอนสาระแท้ ๆ ของเซ็น ไม่อยากให้พูดถึงเหตุผลและ
ทัศนะที่เลื่อนลอยพวกนั้นเลยครับ "

อาจารย์มาจู่ตอบว่า " ตอนนี้ฉันเหนื่อยและเพลียมาก ไม่มีอารมณ์จะคุยกับ
เธอดอกนะ เธอไปถามอาจารย์จื้อฉางเองเถอะ "

ยังมีแสง

    มีพระอาจารย์รูปหนึ่งแตกฉานในพระไตรปิฎกมาก คราวหนึ่ง ศิษย์ของท่านรูปหนึ่งได้ไปศึกษาเซ็น เมื่อสำเร็จผลแล้วก็กลับมาปฏิบัติรับใช้อาจารย์เดิมของตน วันหนึ่งท่านอาจารย์องค์นั้นกำลังค้นคว้าพระไตรปิฎกอยู่ในห้อง ก็มีผึ้งตัวหนึ่งกำลังบินวนเวียน เพื่อจะหาทางออกให้พ้นจากห้อง ผึ้งบินไปบินมาชนกับกระดาษแก้วที่หน้าต่าง วนเวียนไปมาหาทางออกไม่ได้ ศิษย์ผู้นั้นจึงกล่าวว่า

"ผึ้งตัวนี้โง่จริง มาบินหาทางออกในที่ๆ ไม่ใช่ทาง เพราะติดอยู่เพียงกระดาษแก้วจะมามัวชอนไชหาประโยชน์อะไร?"

ศิษย์หมายเตือนอาจารย์ แต่ท่านอาจารย์ก็ยังไม่เข้าใจ วันหนึ่งท่านอาจารย์อาบน้ำอยู่
ก็เรียกศิษย์ผู้นั้นมาขัดถูตัวให้ ศิษย์ขัดถูไปก็พูดขึ้นมาลอยๆ ว่า

คนตาบอด ที่วัดเซ็น

    หลวงตาป่วยใกล้มรณภาพ ศิษย์ทั้งหลายต่างปรนนิบัติแต่ที่สุด
ก็ไม่สมารถยื้อชีวิตหลวงตาไว้ได้ในงานศพได้มีการกล่าวคำไว้อาลัย ศิษย์แต่ละคนก็พร่ำว่า หลวงตาเป็นคนมีเมตตาสูง มีหน้าตาที่ยิ้มแย้มแจ่มใส

    สุดท้ายก็ถึงคราวลูกศิษย์ตาบอด ได้ขึ้นกล่าวว่า ไม่ได้เห็นหรอกว่า
หลวงตา หน้าตาเป็นอย่างไร มีเมตตาแค่ไหน แต่ก็รับรู้ได้จากน้ำเสียงของหลวงตา ในยามที่คนมีทุกข์มาหาหลวงตา หลวงตาก็ได้ให้คำแนะนำ ด้วยน้ำเสียงที่เปี่ยมไปด้วยเมตตา จนคนที่ทุกข์เหล่านั้นสามารถครองชีวิตต่อไปได้ด้วยดี

ประตูที่ไร้ประตู

โกอาน (ภาษาจีนออกเสียง กงอาน) คือปริศนาธรรม อาจเป็นตำนาน บทสนทนา คำถาม คำพูด หรือวลีสั้นๆ แฝงปริศนาให้ขบคิดหรือผ่านการรู้แจ้งจากภายใน บางเรื่องก็เข้าข่ายกวน-teen ยกตัวอย่างเช่น "สองมือตบกันทำให้เกิดเสียง แล้วอะไรคือเสียงของการตบมือข้างเดียว?"

โกอานเป็นเสมือนนาฬิกาปลุกที่มักไม่ส่งเสียงตามเวลาที่ตั้งไว้ แต่โดยฉับพลันทันใดก็ส่งเสียงดังทำให้ผู้คิด 'ตื่น' หรือรู้แจ้ง บ่อยครั้งอาจารย์เซนจะเล่าหรือตั้งคำถามโกอานเพื่อตรวจสอบสภาวะความตื่นของ ศิษย์

อู๋เหมินฮุ่ยคาย (มูมอนเอไก หรือมูมอนในภาษาญี่ปุ่น) เป็นนามของอาจารย์เซนชาวจีนสมัยราชวงศ์ซ่ง ช่วง ค.ศ. 1183-1260 เกิดที่เมืองหางโจว ศึกษากับอาจารย์หลายท่าน อาจารย์ท่านหนึ่งนาม เยียะหลินซือก่วน (ชื่อแปลตรงตัวว่า อาจารย์จันทร์ไพร) ให้อู๋เหมินศึกษาโกอานเรื่อง หมาของเส้าโจว (เส้าโจวเป็นชื่ออาจารย์เซน ค.ศ. 778-897 ญี่ปุ่นเรียก โจสุ) หมาของเส้าโจว เป็นโกอานสั้นๆ เนื้อความว่า :

พระรูปหนึ่งถามอาจารย์เส้าโจว "หมามีธรรมชาติแห่งพุทธะหรือไม่?"
อาจารย์เส้าโจวตอบว่า "อู๋" (ไม่มี)

อย่างนั้นหรือ "Is that so?"

 "Is that so?" ท่านลองแปลเอาเองว่า อย่างไรมัน ก็คล้ายๆ กับว่า "อย่างนั้นหรือ?" นิทานที่สามนี้ เล่าว่า ณ สำนักเซ็น ของอาจารย์ เฮ็กกูอิน ซึ่งเป็นวัดที่เลื่องลือมาก เป็นเหมือนกับว่า เป็นที่พึ่งของหมู่บ้าน ที่ร้านชำใกล้ๆ วัดนั้น มีหญิงสาวสวยคนหนึ่ง เป็นลูกเจ้าของร้าน ทีนี้ โดยกะทันหัน ปรากฏว่า มีครรภ์ขึ้นมา พ่อแม่เขา พยายาม ขยั้นขยอ ถาม ลูกสาวก็ไม่บอก แต่เมื่อ ถูกบีบคั้น หนักเข้า ก็ระบุชื่อ ท่านอาจารย์ เฮ็กกูอิน เมื่อหญิงสาวคนนั้น ระบุ อาจารย์เฮ็กกูอิน เป็นบิดาของเด็ก ที่อยู่ในครรภ์ พ่อแม่โกรธ เป็นฟืนเป็นไฟ

แมงป่องกับกบ

ณ ริมสระน้ำเล็กๆ แห่งหนึ่ง มีแมงป่องตัวหนึ่งอยู่ริมสระน้ำ มันอยากจะข้ามไปยังอีกฝั่งหนึ่งของสระแต่ว่ายน้ำไม่เป็น เมื่อมันเห็นกบอยู่ที่นั่น มันจึงถามกบว่า

“เธอช่วยพาฉันข้ามสระน้ำนี้หน่อยได้ไหม ”

กบปฏิเสธพร้อมกับบอกว่า

 “ฉันก็อยากช่วยเธอหรอกนะแต่ฉันกลัวตายเพราะโดนเธอต่อย”

แมงป่องจึงบอกว่า

 “ถ้าฉันต่อยเธอ ทำให้เธอตาย ฉันก็จมน้ำตายด้วย ฉันไม่ทำอย่างนั้นหรอกน่า”

ธรรมกายพระยูไล

ครั้งหนึ่ง ขณะที่ฌานาจารย์ม่าจู่เต้าอี้นั่งสมาธิภาวนา เกิดไอไม่หยุด จึงขากเสลด
ถ่มเสมหะสู่พระพุทธรูปตามสะดวกของท่าน

พระอุปัฏฐากที่นั่งอยู่ด้านข้างเกิดเห็นเข้า จึงถามว่า
" อาจารย์ถ่มเสมหะใส่พระพุทธรูปได้หรือ ? "

ฉันอยากเป็นบุคคลที่สวยงาม

ผู้คนส่วนมากมักไม่ตระหนักว่าใบหน้าและและร่างกายของตนเองนั้นสามารถ เปิดเผยอย่างล่อนจ้อน ถึงรายรับรายจ่ายของชีวิตที่ผ่านมาทั้งหมด การเผยโฉมออกมาอย่างเปลือยเปล่าเช่นนี้ ช่างเป็นเรื่องที่น่ากลัวและน่าอาย

ทั้งหมดที่เราคิด พูด และทำมาตั้งแต่เกิด ล้วนเป็นตัวสรรสร้างและปั้นแต่งใบหน้า ร่างกายและบุคลิกของเราขึ้นมา เพียงแค่แวบเดียว บุคคลที่มีดวงตาเห็นได้ชัดแจ้งจะสามารถรับรู้ประวัติความเป็นมาของเราได้ ตั้งแต่ต้นเลยทีเดียว

น่า จะเป็นลินคอล์นที่เคยกล่าวเอาไว้ว่า มนุษย์นั้นต้องรับผิดชอบต่อหน้าตาของตนเองเมื่ออายุสี่สิบปีไปแล้ว ใบหน้าและร่างกายที่ดูเสมือนว่าได้รับการแกะสลัก ขัดเกลา และปรับแต่งอย่างต่อเนื่องมาตลอดตั้งแต่เกิดโดยสิ่วที่มองไม่เห็นนั้น เมื่ออายุเข้าสู่ช่วงวัยสี่สิบ ใบหน้าและร่างกายก็จะเผยความสวยงามและความน่าเกลียดทั้งมวลออกมาโดยที่ไม่ สามารถอำพรางซ่อนเร้นได้โดยเครื่องสำอางหรือเครื่องนุ่งห่มใดๆ

ลอยเท้งเต้ง

ที่โรงเรียนแห่งหนึ่ง หลังจากที่ได้อบรมนักเรียนมาพอประมาณแล้ว
อาจารย์ จึงพานักเรียน ไปทัศนศึกษายังวัดแห่งหนึ่ง
ระหว่างนั่งพักรับประทานอาหาร
อาจารย์ก็ให้นักเรียน แสดงความเข้าใจ ในธรรมญาณ ที่แต่ละคนได้รับ
โดยให้นักเรียน กล่าวที่ละคน

นักเรียน ท . ได้กล่าวขึ้นเป็นรายแรกว่า
กระจกเงา ที่ไสสะอาด เป็นของประภัสสร คือมันผ่องใสสะอาด หากจิตเดิมเป็นของเศร้าหมองแล้ว ใครจะทำให้บริสุทธิ์ได้ ไม่มี เลย

นักเรียนคนที่สอง ได้ลุกขึ้นกล่าวอย่างอาจหาญว่า
ธรรมชาติของกระจกเป็นของผ่องใสยิ่งกว่าอะไรทั้งหมด ดุจพระอาทิตย์ กิเลสที่ปกคลุมคือ เมฆที่มาบดบัง

ใบไม้ในกำมือ

    วันหนึ่งพระพุทธเจ้าเข้าไปในป่าเพื่อเดินสมาธิ ขากลับพระองค์เก็บใบประดู่ลายมาจำนวนหนึ่ง เมื่อมาถึงปากทาง พระองค์พบกับพระภิกษุสงฆ์กลุ่มหนึ่ง พระองค์ยิ้มและหยิบใบไม้ออกมาแล้วถามว่า

“เพื่อนรัก ใบประดู่ลายที่อยู่ในป่ากับใบไม้ที่อยู่ในมือนี้ อะไรมีมากกว่ากัน”

พระพุทธรูปโบราณ

พระรูปหนึ่งถามอาจารย์เคอิโย ( พ.ศ. ? - 1318 ) ว่า
" ทำไมเราถึงเรียกพระพุทธรูปว่า โคชิยานะครับ "

อาจารย์เคอิโยตอบว่า " เธอไปเอาขวดน้ำตรงนั้นมาให้ฉันซิ "

เขาเดินไปหยิบขวดน้ำมาให้

อาจารย์เคอิโยรับขวดน้ำมาดู ๆ แล้วส่งคืนให้เขา พูดว่า " เอาไปไว้ที่เดิมนะ "

สาเหตุของพฤติกรรมรุนแรงในลูกวัยซน

1. การแสดงออกของพ่อแม่เมื่อเผชิญกับความขัดแย้ง
ในทุกบ้านย่อมมีความขัดแย้งเกิดขึ้นได้ การที่พ่อแม่ทะเลาะกัน แล้วมักจะตะโกนใส่กัน เมื่อทะเลาะกันรุนแรงขึ้น ก็ขว้างปาสิ่งของเกลื่อนกระจาย และอาจถึงขั้นผลักกัน จับตัวเขย่าอย่างแรง พฤติกรรมเหล่านี้แหละ ที่เป็นความรุนแรง ทุกครั้งที่ลูกเห็น ลูกก็จะซึมซับความรุนแรง ก้าวร้าวเข้าไปโดยไม่รู้ตัว สิ่งที่น่าเป็นห่วงคือพ่อแม่จำนวนหนึ่งก็ไม่รู้ตัวว่า ตัวเองนั้นเป็นผู้ปลูกฝังความรุนแรงไปในตัวลูก

รื้ออัตตา

วันหนึ่ง ขณะที่ท่านอาจารย์นันเซ็น กำลังจะออกไปทำงานในทุ่งตามปกติ ก็มีพระภิกษุแปลกหน้ารูปหนึ่งมาเยี่ยมท่านถึงกระท่อม ท่านจึงต้อนรับเป็นอย่างดี และได้กล่าวว่า

"ขอให้ท่านทำตัวให้สบายเถิด ท่านจะหุงหาอาหารในครัวก็ได้ตามสะดวก เมื่อท่านฉันเสร็จเรียบร้อยแล้ว กรุณานำอาหารที่เหลือไปให้เราที่ทุ่งด้านโน้นด้วยก็จะเป็นพระคุณยิ่ง"

ไปตลาด

กาลครั้งหนึ่ง.......

มีวัดในพุทธศาสนาเซน ๒ วัด อยู่ไม่ห่างกันมากนัก เวลาเช้าเด็กวัดก็ต้องออกไปซื้อของในหมู่บ้าน เด็กคนหนึ่งต้องไปเอาผักในหมู่บ้าน จะต้องเดินสวนกับเด็กวัดอีกวัดหนึ่ง ไม่เว้นแต่ละวัน พอเดินสวนกัน เด็กวัดหนึ่งก็ถามเด็กอีกวัดหนึ่งว่า...

"ไปไหน ?"

"ไปยังที่ที่เท้าฉันพาไปนั่นแหละ" เด็กอีกวัดตอบ

พฤติกรรมทางเพศที่วิปริต (Paraphilias)

อาการ
   ผู้ป่วยไม่สามารถเกิดอารมณ์เพศได้กับสิ่งกระตุ้นทางเพศปกติ มีความรู้สึกทางเพศได้เมื่อมีการกระตุ้นทางเพศที่แปลกประหลาดพิสดาร ที่ไม่มีในคนปกติ ทำให้เกิดพฤติกรรมใช้สิ่งผิดธรรมชาติกระตุ้นตนเองทางเพศ มีหลายประเภทแยกตามสิ่งที่กระตุ้นให้เกิดความรู้สึกทางเพศ

ชี้พระจันทร์

ลูกศิษย์ ก. ถามฌานาจารย์ฝาเหยี่ยน ว่า " อาจารย์ พระจันทร์คืออะไร ? "
ฌานาจารย์ฝาเหยี่ยนชี้นิ้วไปที่ฟ้า

ลูกศิษย์ ก. ถามอีกว่า " ศิษย์ไม่ได้หมายถึงที่อาจารย์ชี้ แต่ต้องการ
ถามว่าพระจันทร์คืออะไรกันแน่ ? "

อาจารย์ฝาเหยี่ยนถามกลับว่า " ไอ้ที่เจ้าไม่ได้ถามน่ะ ที่ชี้น่ะมันคืออะไร ? "

ใครเข้าใจ

วันหนึ่งท่านอาจารย์กิชุ ได้ขึ้นธรรมมาสเพื่อแสดงธรรมโปรดศิษย์ของท่าน ปรากฏว่ามีศิษย์ฆราวาสคนหนึ่ง เดินออกมาหน้าธรรมมาส แล้วค่อยๆ ก้าวเดินจากทิศตะวันออกไปทางทิศตะวันตก เป็นการแสดงความเข้าใจในธรรม ซึ่งเป็นปริศนาธรรมอย่างหนึ่ง พระรูปหนึ่งเห็นดังนั้น ก็ลุกออกมาหน้าธรรมมาสแสดงความเข้าใจในธรรมของท่านบ้าง โดยท่านได้ค่อยๆ ก้าวเดินจากทางทิศตะวันตกไปทางทิศตะวันออก สวนทางกับฆราวาสท่านนั้น ท่านอาจารย์กิชู เห็นทั้งสองแสดงปริศนาธรรมเสร็จแล้ว ก็กล่าวขึ้นว่า

มหากุศล

ฌานาจารย์หยั่งซานปฏิบัติฌานที่อารามของฌานาจารย์เหว่ยซานหลิงอิ้วนาน
๑๕ ปี กระทั่งอายุ ๓๕ พรรษา จึงบรรลุธรรม แล้วออกจาริกแสวงบุญเผย
แพร่พุทธธรรมจนได้รับฉายาว่า " ศากยมุนีน้อย "

มีครั้งหนึ่ง ลูกศิษย์เดินผ่านหน้าท่าน
ท่านถามว่า " เจ้ามาจากที่ใด ? " ลูกศิษย์ตอบอย่างนอบน้อมว่า " มาจากทิศใต้ "

ท่านจึงชี้ไปที่ไม้เท้าในมืออีกข้างว่า " ฌานาจารย์เหว่ยซานทางใต้ยังใช้สิ่งนี้หรือไม่ "
ลูกศิษย์ตอบว่า " ไม่บอก "

กล้วยไม้

พระอาจารย์เซนท่านหนึ่งชอบปลูกต้นไม้ดอกไม้มาก โดยเฉพาะ กล้วยไม้

รอบๆบริเวณวัดปลูกกล้วยไม้ชนิดต่างๆไว้มากมาย กล้วยไม้เหล่านั้นล้วนมาจากที่ต่างกัน
ยามว่างท่านมักจะดูแลรดน้ำกล้วยไม้เหล่านี้ด้วยตัวเอง

วันหนึ่งท่านมีธุระจะต้องลงเขาไป จึงกำชับลูกศิษย์ให้ดูแลรดน้ำต้นไม้ให้ดี
ขณะที่ลูกศิษย์กำลังรดน้ำอยู่นั้น เกิดหกล้มชนเสากล้วยไม้ล้มลง ทำให้กระถางแตก

อรหันต์ทองคำ

    ณ เชิงเขาแห่งหนึ่ง มีชายหาฟืนและครอบครัวอาศัยอยู่ ครอบครัวนี้ยากจนมาก ต้องทำงานตั้งแต่เช้ามืดทุกวัน กว่าจะกลับถึงบ้านก็มืดค่ำ ใช้ชีวิตด้วยความยากลำบาก ไม่พอเลี้ยงปากเลี้ยงท้อง
ทุกครั้งที่มีโอกาสไปวัด ภรรยาจึงมักจะสวดอ้อนวอนต่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์เสมอว่า ขอให้มีชีวิตที่ดีขึ้น หลุดพ้นจากความยากลำบาก
    วันหนึ่งขณะที่ชายหาฟืนกำลังทำงานอยู่นั้นก็พบรูปปั้นอรหันต์ทองคำ ๑ องค์ เขาดีใจมาก เมื่อนำรูปปั้นไปขาย ก็ได้เงินมากมายและกลายเป็นเศรษฐีน้อยๆ ในพริบตา เขานำเงินนั้นมาปลูกบ้าน หาซื้อไร่ นา จัดเลี้ยงเพื่อนฝูง แต่เพียงไม่นานหลังจากนั้น ชายผู้นี้กลับกลายเป็นคนกระสับกระส่าย มีความกังวลมากกว่าเมื่อครั้งที่เขาเป็นชายหาฟืนเสียอีก

ขอทานซื้อขนมเปี๊ยะ

มีวัดเซนแห่งหนึ่งที่ขึ้นชื่อในการทำขนมเปี๊ยะอย่างมาก ขนมเปี๊ยะที่ทำออกมานอกจากขนาดใหญ่แล้วยังหอมหวานชวนรับประทาน ดึงดูดให้ผู้คนทั่วทุกสารทิศขึ้นเขามายังวัดแห่งนี้เพื่อขอซื้อขนมเปี๊ยะมาลิ้มลอง

วันหนึ่ง มีขอทานผู้หนึ่งเดินทางมาจากแดนไกลเพราะได้ยินกิตติศัพท์ร่ำลือถึงความอร่อยของขนมที่วัดแห่งนี้ เมื่อมาถึงวัดจึงได้เอ่ยปากต่อพระลูกวัดเพื่อขอลิ้มลองรสชาติขนมเปี๊ยะอันเลื่องชื่อ ทว่าบรรดาพระลูกวัดเมื่อเห็นท่าทางสกปรกโกโรโกโสของขอทานผู้นี้ก็นึกรังเกียจ จึงไม่ยอมให้ขอทานเข้าไปยังครัวของวัดเพื่อรับขนมเปี๊ยะ จนเกิดการฉุด ลาก ผลัก ดึง กันอยู่ในบริเวณวัด

จริต 6

ราคะจริต

ลักษณะ บุคลิกดี มีมาด น้ำเสียงนุ่มนวลไพเราะ ติดในความสวย ความงาม ความหอมความไพเราะ ความอร่อย ไม่ชอบคิด แต่ช่างจินตนาการเพ้อฝัน จุดแข็ง มีความประณีตอ่อนไหว และละเอียดอ่อน ช่างสังเกตุเก็บข้อมูลเก่ง มีบุคลิกหน้าตาเป็นที่ชอบและชื่นชมของทุกคนที่เห็น วาจาไพเราะ เข้าได้กับทุกคน เก่งในการประสานงาน การประชาสัมพันธ์และงานที่ต้องใช้บุคลิกภาพ

คิดว่าตัวเองถูก

ในสมัยราชวงศ์ซ่ง มีพระอาจารย์รูปหนึ่งชื่อ เหลียนฉือ ต้องการสร้าง
บรรทัดฐานบางอย่างให้ชาวบ้านยึดถือปฏิบัติ จึงบัญญัติความดี ๑o ข้อไว้
ดังนี้ ไม่ฆ่าสัตว์ ไม่ลักขโมย ไม่ผิดประเวณี ไม่พูดเพ้อเจ้อ ไม่หยาบคาย
ไม่เล่นลิ้น ไม่ใส่ร้าย ไม่ละโมบ ไม่โกรธเคือง ไม่มีอคติ

ต่อมา มีหลวงจีนรูปหนึ่งธุดงค์ผ่านมา เห็นความดี ๑o ข้อข้างต้น ก็ถาม
พระอาจารย์เหลียนฉือว่า " ฌานไม่ยกย่องสิ่งใด ไม่ลดค่าสิ่งใด ท่านบัญญัติ
ข้อห้ามต่าง ๆ เหล่านี้ขึ้นมา มีประโยชน์อะไรหรือ ? "

ได้ยิน ไม่ได้ยิน

สมัยที่ตู้เจี้ยนเป็นมหาเสนาบดี ครั้งหนึ่งขณะที่ท่านสนทนาธรรมกับฌานาจารย์
อู๋เยิ่นในอาราม มีอีกาตัวหนึ่งเกาะอยู่บนต้นไม้หน้าวิหารร้องเสียงสูง

ฌานาจารย์ถามว่า " ขณะนี้ท่านยังได้ยินเสียงอีกการ้องหรือไม่ ? "

อัครมหาเสนาบดีตอบว่า " อีกาบินไปแล้ว ยังจะได้ยินเสียงมันร้องอีกหรือ ? "

ฌานาจารย์กลับตอบว่า " ขณะนี้อาตมายังได้ยินเสียงอีการ้องอยู่ "

Burnout

อาการ Burnout เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นได้เสมอในคนที่ทำงานด้านสุขภาพจิต

   ผมเข้าใจว่า อาการทางจิตของผู้ป่วยทางจิตสามารถลุกลามไปสู่บุคคลรอบข้างได้มากบ้าง น้อยบ้าง ขึ้นอยู่ที่ภูมิต้านทานทางจิตใจของแต่ละคนทำนองเดียวกับเชื้อโรคทางกายที่สามารถลุกลามถึงกันได้

   ในชั่วโมงแรกๆ ของการเรียนวิชาจิตบำบัด (Psychotherapy)สิ่งสำคัญที่อาจารย์เน้นย้ำเป็นพิเศษก็คือเรื่อง Empathy และ Sympathyอาจารย์บอกว่าให้มี Empathy และย้ำว่าอย่ามี Sympathy

มนุษย์ข้าวโพด

      ผู้ชายคนหนึ่งป่วยเป็นโรคประหลาดเขาคิดว่าตัวเองเป็น "ข้าวโพด" เมื่อไรก็ตามที่เขาเห็นไก่ เขาจะวิ่งหนีเพราะกลัวว่าไก่จะมาจิกกินเขา ไม่ว่าจะไปที่ไหนก็ตาม เขาจะต้องดูให้แน่ใจเสียก่อนว่า ที่นั้นมีไก่อยู่หรือไม่ซึ่งเป็นเรื่องยุ่งยากในการดำรงชีวิตมาก วันหนึ่งเขาจึงตัดสินใจปรึกษาจิตแพทย์เพื่อรักษาอาการทางจิตนี้ จิตแพทย์พาเขาไปส่องกระจก ให้เขาเห็นว่าตัวเขานั้นเป็น คน ไม่ใช่ ข้าวโพด พร้อมกับ ให้ชายผู้นี้ ท่องว่า

"ฉันเป็นคน ไม่ใช่ข้าวโพด---ฉันเป็นคน คนไม่กลัวไก่---ไก่ไม่ทำร้ายคน”

ดอกไม้ที่หายไป

ณ ที่วัดแห่งหนึ่ง,พระอาจารย์ –
เพาะปลูกเบญจมาศบานพริ้งไสว
กลิ่นหอมชื่นติดลมโชยมาแต่ไกล
ทุกผู้คนต่างพร้อมใจกันชื่นชม

หลายคนต่างแย่งชิงกันร้องขอ
ขันแข่งกันคัดแยกกอวัดแทบล่ม
พระอาจารย์ก็สุขใจในอารมณ์
ใครนิยมขอแบ่งไปล้วนให้ฟรี

ดอกไม้กับการปฏิบัติธรรม

มีอุบาสิกาท่านหนึ่ง ทุกๆวันจะนำดอกไม้จากที่บ้าน ไปเปลี่ยนดอกไม้ในแจกันหน้าพระประธานที่วัด วันหนึ่งขณะที่นำดอกไม้ไปที่วัด ได้พบกับพระอาจารย์ท่านหนึ่ง พระอาจารย์ได้ทักทายขึ้นว่า

“โยมนำดอกไม้มาบูชาพระทุกวัน ตามตำราเขาว่า ชาติหน้าเกิดมาต้องมีรูปโฉมที่งดงามแน่นอน”

“ดิฉันทำอย่างนั้นเพราะ ทุกๆวันที่ดิฉันนำดอกไม้มาที่วัด รู้สึกเหมือนกับจิตวิญญาณถูกชำระด้วยน้ำที่ใสสะอาด แต่เมื่อได้กลับไปที่บ้าน จิตกลับรู้สึกฟุ้งซ่าน ไม่สงบ เกิดมาเป็นผู้หญิงแม่บ้าน ทำอย่างไรถึงจะอยู่ในโลกที่วุ่นวายสับสน และก็ยังสามารถรักษาจิตให้สะอาดและสงบได้เจ้าคะ?”

ใครคือขี้วัว

ซูตงพอเป็นศิษย์ของพระอาจารย์เซนท่านหนึ่ง ซูตงพอเป็นทั้งอำมาตย์
และเป็นนักกวีชื่อดังแห่งยุค (พ.ศ. 1580 -1644) บ้านของเขาอยู่คนละฟากฝั่งแม่น้ำกับวัด แต่ก็ไปมาหาสู่พระอาจารย์เป็นประจำ เพื่อมาต่อกลอนและมาภาวนาร่วมกัน

วันหนึ่งขณะที่นั่งสมาธิด้วยกัน พระอาจารย์นั่งนิ่งอยู่ในสมาธิ แต่ซูตงพอนั่งได้ประเดี๋ยวเดียว ก็นั่งไม่ได้แล้ว เที่ยวมองไปก็มองมาเขานึกเอาเองว่าตัวเองนั่งสมาธิได้ไม่เลว จึงพูดกับพระอาจารย์ว่า

แสงสว่างกับพระเจ้า

ครั้งหนึ่งหลวงปู่ได้ยินพระเจ้าและแสงสว่างสนทนากันดังนี้

พระเจ้า : แสงสว่างที่รัก ขอเธอจงปรากฏตัวขึ้นเถิด

แสงสว่าง : ข้าพเจ้ากำลังรออยู่พระเจ้าค่ะ

พระเจ้า: เธอรออะไรอยู่ ?

แสงสว่าง : ข้าพเจ้ารอให้ความมืดปรากฏตัวก่อน

คนที่กำลังเสียใจ ร้องให้

เคยมีบทนิยาม ที่เคยอ่านในอินเตอร์เน็ต..ว่าไม่เคยมีใครไม่เคยร้องให้ในโลกนี้ คุณก็เช่นกัน...
ขึ้นอยู่ กับว่าเหตูผลแห่งความเสียใจนั่นคืออะไร...

บางคนอกหัก
บางคนรักเค้าข้างเดียว
บางคนท้อแท้ และบางคนท้อถอย
บางคนอยู่คนเดียวเฉยๆก็ร้อง เพราะเค้าเสียใจ
แต่บางคนก็มักจะดูถูกคนที่ร้องให้ว่าเป็นคนอ่อนแอ

ถูกคือผิด

ครั้งหนึ่ง มากู่ถือไม้เท้าไปหาอาจารย์จางจิ้ง
เขาเอาไม้เท้าวนรอบตัวอาจารย์จางจิ้ง 3 รอบ
แล้วไปยืนอยู่ตรงหน้าอาจารย์

อาจารย์จางจิ้งร้องบอกว่า " ดี ดี "

มากู่จึงเดินไปหาอาจารย์หนานฉวน
แล้วแสดงอิริยาบถอย่างเดียวกัน

อาจารย์หนานฉวนกลับบอกว่า " ไม่ดี "

มากู่จึงถามว่า " เมื่อสักครู่นี้ อาจารย์จางจิ้งยังบอกว่าดี

แต่ทำไมตอนนี้ อาจารย์กลับว่าไม่ดีล่ะครับ "

พื้นฐานทางสรีรวิทยา

โครงสร้างการทำงานและระบบต่างๆ ของร่างกาย

โครงสร้างการทำงานของร่างกาย
ร่างกายของสิ่งมีชีวิตทุกชนิดในโลกนั้นจะมีโครงสร้างทางร่างกาย ที่ประกอบจากหน่วยที่เล็กที่สุดจนไปถึงหน่วยที่ใหญ่ที่สุด ในแต่ละหน่วยนั้นจะมีการทำงานที่สัมพันธ์ซึ่งกันและกัน โดยไม่สามารถแยกการทำงานออกจากกันตามลำพังได้
ตัวอย่างเช่น โครงสร้างร่างกายของมนุษย์นั้นประกอบไปด้วยหน่วยที่เล็กที่สุดซึ่งไม่สามารถมองด้วยตาเปล่าได้ที่เรียกว่า เซลล์ (Cell) หลาย ๆ เซลล์ที่ทำหน้าที่เดียวกันเมื่อมาอยู่รวมกันเรียกว่า เนื้อเยื่อ (Tissues) หลาย ๆ เนื้อเยื่อมาทำงานรวมกันเรียกว่า อวัยวะ (Organ) หลาย ๆ อวัยวะเมื่อมาทำงานร่วมกันเรียกว่า ระบบ (System) ดังแสดงในแผนผัง

ระบบต่างๆ ในร่างกาย
การดำรงอยู่ของสิ่งมีชีวิตนั้นต้องอาศัยการทำงานที่สัมพันธ์กันของระบบต่างๆ ที่เป็นปกติ สำหรับระบบการทำงานของร่างกายมนุษย์นั้น สามารถจำแนกได้ 10 ระบบ ได้แก่

ทางแห่งความสุข

มีอุบาสก 3 ท่านถามพระอาจารย์ว่า “นับถือศาสนาพุทธ
สามารถหลุดพ้นจากทุกข์ได้จริงหรือ? แล้วทำไมพวกเรา นับถือพุทธมานาน ถึงยังไม่มีความสุข”

“พวกเจ้ามีชีวิตอยู่เพื่ออะไร?” พระอาจารย์ถาม

คนที่หนึ่งตอบว่า “ข้าพเจ้ามีชีวิตอยู่เพื่อจะไม่ตาย ความตายน่ากลัวเหลือเกิน ข้าพเจ้ายังไม่อยากตายดังนั้นจึงยังอยากมีชีวิตอยู่”

คนที่สองตอบว่า “ข้าพเจ้ามีชีวิตอยู่เพื่อ...ตอนนี้ที่ยังหนุ่มต้องขยันขันแข็ง เพื่อจะได้มั่งมีศรีสุขในตอนแก่”

คนที่สามตอบว่า “ข้าพเจ้ามีชีวิตอยู่เพื่อเลี้ยงดูคนทั้งครอบครัว ไม่มีข้าพเจ้า พวกเขาคงจะอยู่ไม่ได้ ข้าพเจ้าเป็นเสาหลักของครอบครัว ขาดข้าพเจ้าไป ครอบครัวนี้ต้องล่มสลายเป็นแน่”

เคล็ดลับการรู้แจ้ง

ในสมัยพุทธกาลนักปรัชญาผู้หนึ่งมีโอกาสได้สนทนากับพระพุทธองค์และตั้งคำถามต่อพระพุทธองค์ว่า

นักปรัชญา : ข้าพเจ้าได้ยินมาว่า พระองค์มีหลักคำสอนเพื่อนำไปสู่การรู้แจ้ง อะไรเล่าคือวิธีการที่พระองค์สอนเพื่อนำไปสู่การรู้แจ้งนั้น อะไรคือข้อฝึกปฏิบัติที่ต้องกระทำในทุกๆ วัน

อิ๊กคิวถอดจีวร

ครั้งหนึ่ง เศรษฐีท่านหนึ่งได้นิมนต์ท่านอิ๊กคิวไปทำพิธีที่บ้าน
เศรษฐีคนนี้ร่ำรวยมาก จึงชอบดูแคลนผู้อื่น ท่านอิ๊กคิวไอ้ปลอมตัว
ให้ดูเหมือนขอทาน ไปยังบ้านเศรษฐี บอกกับคนเฝ้าประตูว่า

" อาตมามาขอพบนายท่าน " ว่าแล้วก็จะเดินเข้าไป
แต่คนเฝ้าประตูกลับตะคอกไล่ท่าน เพราะคิดว่าท่านเป็นขอทาน
" ไป ไปที่อื่น "
เศรษฐีก็ออกมาไล่ " ไล่มันไปให้พ้น ๆ ไป "

เงินแลกกับปัญญา

    ครั้งหนึ่ง ขณะที่ชายคนหนึ่งกำลังซ่อมกำแพงที่ถล่มลงมา หลังจากฝนตกลงมาอย่างหนัก เขาได้ขุดพบทองคำก้อนใหญ่ ก้อนหนึ่ง เลยกลายเป็นเศรษฐีในชั่วพริบตา
    ชายคนนั้นรู้ตัวเองดีว่า ตัวเองค่อนข้างโง่ จึงไปปรึกษากับพระอาจารย์ท่านหนึ่ง พระอาจารย์แนะนำว่า

“เจ้ามีเงิน ผู้อื่นมีปัญญา เจ้าทำไมไม่ใช้เงินไปซื้อปัญญาของคนอื่น”

ดัชนีใจ

ก่อนที่โดเง็นจะ " ซาโตริ " มีอยู่วันหนึ่ง ท่านอาจารย์เนียวโจ
ได้แสดงธรรมให้แก่ตัวเขาว่า

" พระสมณโคดมพุทธเจ้า ได้ถ่ายทอดพุทธธรรมให้แก่
พระมหากัสปะพุทธเจ้า และพระกัสปะพุทธเจ้าได้ถ่ายทอด พุทธธรรม ให้แก่พระพุทธเจ้าองค์อื่นก่อนหน้านี้ คือพระโกนาคมนพุทธเจ้า พระกกุสันธพุทธเจ้าพระเวสสภูพุทธเจ้า พระสิขีพุทธเจ้า และพระวิปัสสีพุทธเจ้าสืบทอดกันมาเช่นนี้ จนถึงปัจจุบัน "

โดเง็นได้ฟังเช่นนั้น ก็กล่าวแย้งอาจารย์ของเขาทันทีว่า

" แต่อาจารย์ครับ พระสมณโคดมเกิดภายหลัง พระกัสสปพุทธเจ้าปรินิพพานไปตั้งนานแล้วมิใช่หรือครับและที่อาจารย์กล่าวว่าพระกัสสปพุทธเจ้าทรงถ่ายทอดพุทธธรรมให้แก่พระพุทธเจ้าองค์ก่อน ๆก็เป็นสิ่งที่ผิดตรรกะ ไม่สอดคล้องกับเหตุผลมิใช่หรือครับ "

มากมารยาท

    ยังมีอุบาสกวัยฉกรรจ์ผู้หนึ่ง ไปกราบนมัสการพระผู้มีสมณศักดิ์สูงยังวัดแห่งหนึ่งทั้งสองสนทนาธรรมกันอย่างออกรส ตั้งแต่เช้าจนกระทั่งถึงเวลาอาหารกลางวันเณรจึงได้จัดอาหารมาให้ทั้งสอง เป็นบะหมี่ชามใหญ่ 1 ชามและชามเล็ก 1 ชาม

เมื่อพระผู้มีสมณศักดิ์สูงเห็นสำรับกับข้าวที่เณรยกมา จึงได้ยกบะหมี่ชามใหญ่ยื่นให้อุบาสกผู้นั้นทั้งยังกล่าวว่า "ท่านรับประทานชามใหญ่เถอะ"

หากยึดตามธรรมเนียมปฏิบัติ อุบาสกผู้นั้นควรที่จะปฏิเสธและผลักไสบะหมี่ชามใหญ่กลับคืนไปยังพระสงฆ์ เพื่อแสดงความเคารพเกรงใจ
ทว่าอุบาสกผู้นี้กลับรับชามบะหมี่มาโดยไม่อิดเอื้อน จากนั้นลงมือรับประทานทันที เมื่อพระผู้มีสมณศักดิ์สูงเห็นดังนั้นก็รู้สึกไม่พอใจจนหน้านิ่วคิ้วขมวดพลางคิดว่า
"แรกทีเดียวคิดว่าคนผู้นี้มีสติปัญญาไม่น้อย ไฉนกลับกลายเป็นโง่เขลาไร้มารยาทเช่นนี้"

ผู้ที่ควรรับคำปรึกษาทางจิตวิทยา

การให้คำปรึกษาทางจิตวิทยา เป็นบริการที่เหมาะกับผู้ที่ต้องการแก้ไข เข้าใจ หรือค้นหาคำตอบในสิ่งที่ค้างติดอยู่ในใจ ให้บริการโดยนักจิตวิทยา ที่ผ่านการฝึกฝนการใช้ทฤษฎีการให้คำปรึกษามาอย่างดี โดยใช้การผสานทฤษฎีให้เกิดความเหมาะสมแก่ปัญหาของแต่ละคนที่มารับบริการ ซึ่งในที่นี้ขอรวบรวมปัญหาที่เหมาะแก่การใช้บริการให้คำปรึกษาทางจิตวิทยา ดังต่อไปนี้

ยังมีสิ่งนี้อยู่ ?

ฌานาจารย์เต้าซิ่น ( พระตุชุนมหาครูบา พระสังฆปรินายกองค์ที่ ๔ ของจีน )
เดินทางไกลไปเยี่ยมคารวะฌานาจารย์ฝ่าหยง

ขณะที่พวกเขาทั้งสองเดินด้วยกันบนภูเขา เห็นนกบินอยู่บนท้องฟ้าอย่าง
อิสระเสรี ก็ไม่มีปฏิกิริยาใด ครั้นพบเสือและสุนัขจิ้งจอกเดินป้วนเปี้ยน
ไปมา เต้าซิ่นแสดงท่าทางหวาดกลัว สาวเท้าไม่ออก ฝ่าหยงเห็นเช่นนั้น
ก็กล่าวว่า

" อ้อ ! ที่แท้ท่านยังมีสิ่งนี้อยู่ ? "

วงกลม

โกอานเรื่องวงกลม มีความดังต่อไปนี้

ในสมัยโบราณ มีขุนนางคนหนึ่งนามว่า เฉินเชา

เลื่อมใสศรัทธานิกายเซ็นมากวันหนึ่ง เข้าไปนมัสการอาจารย์ จื้อฝู

อาจารย์จื้อฝู พรรณาท้องฟ้า

โดยวาด วงกลม ขึ้นวงหนึ่ง

เฉินเชาถามว่า " เจ้าสิ่งนี้มีประโยชน์หรือครับ "

แต่อาจารย์กลับเดินเข้ากุฏิไป ซ้ำยังปิดประตูด้วย