ไร้ที่มาไร้ที่ไป

ฌานาจารย์ถานหยิ่นบนเขาจินซาน บวชตั้งแต่อายุ ๑๓ ปี ที่อารามหลงซิงซื่อ เมื่ออายุได้ ๑๘ พรรษา ก็ออกภิกขาจาร เดินทางเข้าเมืองหลวง และมีโอกาสพำนักในคฤหาสน์ท่านอำมาตย์หลี่ตวนย่วนอยู่ระยะหนึ่ง

มาวันหนึ่ง อำมาตย์หลี่ถามท่านว่า
" คนตายแล้ว คืนสู่หนใด ? "

ฌานาจารย์ถานหยิ่นตอบว่า " ยังไม่รู้เกิด ฤาจะรู้ตาย ? "

อำมาตย์หลี่พูดว่า " เรื่องเกิด ข้าเข้าใจนานแล้ว "

ฌานาจารย์ถานหยิ่นย้อนถามว่า
" ลองตอบดูซิว่าเกิดจากที่ใด ? "


ขณะที่อำมาตย์หลี่นิ่งอึ้งใช้ความคิดอยู่นั้น ฌานาจารย์ถานหยิ่นใช้นิ้วจิ้มที่หน้าอกอำมาตย์หลี่ ถามต่อไปว่า 
" คิดอะไรที่ตรงนี้หรือ ? "

อำมาตย์หลี่ตอบว่า " รู้แล้วล่ะ เพียงโลภ เดินทางไกล หารู้ไม่ ผิดวิถี "

ฌานาจารย์ถานหยิ่นจึงพูดว่า " ร้อยปีหนึ่งฝัน"

อำมาตย์หลี่ก็เข้าใจแจ่มแจ้งในทันที